ώς

(I)

και ὧς Α

επίρρ.

1. (τροπ.) α) (με δεικτ. σημ.) κατ' αυτόν τον τρόπο, ἔτσι («οἱ δὲ Αἰγύπτιοι ἐκ τῆς μάχης ὣς ἐτράποντο», Ηρόδ.)

β) παραδείγματος χάριν

2. φρ. «καὶ ὣς» — και με όλα αυτά (Ομ. Ιλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Το δεικτικό επίρρ. ὥς ανάγεται σε ΙΕ τ. *sō: αρχ. ινδ. sa, λατ. sō-c (βλ. λ. ὁ, ἡ, τό), παρλλ. μορφής τής ρίζας *to- τών δεικτικών αντωνυμιών και επιρρημάτων (πρβλ. τόσος, τοῖος, τώς, οὕ-τως)].

————————

(II)

Α

(μόριο που έπεται και μόνον σε επικ. χρήση) σαν (α. «ἴσαν ὄρνιθες ὥς» — προχωρούσαν [ενν. κράζοντας] σαν πουλιά, Ομ. Ιλ.

β. «θεὸς δ' ὣς ἐτίετο δήμῳ» — τόν τιμούσε ο λαός σαν θεό, Ομ. Ιλ.).

————————

(III)

ὠτός, τὸ, Α

(δωρ. τ.) βλ. ους.

————————

(IV)

ὡς, ΝΜΑ

έως (Ι).

[ΕΤΥΜΟΛ. Παρλλ. τ. τού ἕως* (Ι), κατ' επίδραση τού συνδ. ὡς. Η σύγχυση τών δύο τ. μαρτυρείται ήδη από την Ελληνική Κοινή].